پیوند برادرى میان ملت لازم است، اما کافى نیست؛ پیوند برادرى علاوه‏ى بر درون ملت، باید میان امت اسلامى با کشورها و ملتهاى دیگر برقرار باشد. جنگ شیعه و سنى از جمله‏ى توطئه‏هاى بزرگ دشمنان است. یک گروه متعصبِ متحجرِ بى‏خبر از حقایق عالَم و بى‏خبر از معنویت را در مقابله‏ى با فِرق اسلامى به راه مى‏اندازند - در عراق یک‏جور، در لبنان یک‏جور، در مناطق دیگر یک‏جور - براى اینکه اختلاف ایجاد کنند.
برادران مسلمان چه در ایران، چه در عراق، چه در پاکستان، چه در لبنان، چه در فلسطین، چه در دیگر مناطق عالَم، از هر مذهبى که هستند، این را میدانند که نظر ما این است و نظر علماى حقیقى اسلام این است که: «آلودن دست به خون برادر مسلمان، جزو گناهان غیرقابل بخشش است». کسانى دست خود را به خون برادران مسلمانشان مى‏آلایند به عنوان پیروى از اسلام؟! به نام پایبندى به اسلام؟! این خروج از اسلام است. همه بدانند: برادرى ملت ایران با ملتهاى مسلمان دیگر، یک برادرى واقعى است؛ اختلاف مذهبى در جاى خود هست - شیعه، شیعه است؛ سنى، سنى است - در میان اهل تسنن و در میان شیعه، اختلافهاى فکرى و مذهبى باز هم وجود دارد؛ اما همه‏ى اینها زیر پرچم لا اله الّا اللَّه و محمد رسول اللَّه باید برادر باشند و در مقابله با دشمنان اسلام و دشمنان امت اسلامى بتوانند ایستادگى کنند.
           بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در مراسم هیجدهمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینى (ره)  14 / 03/ 86

ما «الحمدللَّه الذى جعلنا من المتمسّکین بولایة امیرالمؤمنین» را رها نمى‏کنیم؛ ما تمسک به ولایت على‏بن‏ابیطالب (علیه‏السّلام) - که نعمت بزرگ خداست - را محکم نگه مى‏داریم؛ اما با کسى که به این حبل متین تمسک نکرده است، دعوا هم نمى‏کنیم. این وظیفه‏ى جامعه‏ى تشیع است. آنچه که دشمن مى‏خواهد، این است که با هم اختلاف کنیم.

وظیفه‏ى جامعه‏ى تسنن هم همین‏طور است. برادران اهل تسنن هم بدانند که نقشه‏ى دشمن، ایجاد اختلاف است، ایجاد تعصب است، برادرکشى است؛ به کمتر از برادرکشى هم راضى نمى‏شوند. ببینید الان در بغداد و شهرهاى مختلف عراق چه مى‏کنند! مسجد شیعه، مسجد براثا، حرم مطهر امامین عسگریین، مسجد کوفه، هر جا دستشان برسد...

این عواملى که اختلاف‏افکنى مى‏کنند، نه شیعه‏اند، نه سنى؛ نه به شیعه علاقه دارند، نه به تسنن؛ نه مقدسات شیعه را قبول دارند، نه مقدسات سنى را...

                                                                                      ازبیانات مقام معظم رهبری

ما «الحمدللَّه الذى جعلنا من المتمسّکین بولایة امیرالمؤمنین» را رها نمى‏کنیم؛ ما تمسک به ولایت على‏بن‏ابیطالب (علیه‏السّلام) - که نعمت بزرگ خداست - را محکم نگه مى‏داریم؛ اما با کسى که به این حبل متین تمسک نکرده است، دعوا هم نمى‏کنیم. این وظیفه‏ى جامعه‏ى تشیع است. آنچه که دشمن مى‏خواهد، این است که با هم اختلاف کنیم.

وظیفه‏ى جامعه‏ى تسنن هم همین‏طور است. برادران اهل تسنن هم بدانند که نقشه‏ى دشمن، ایجاد اختلاف است، ایجاد تعصب است، برادرکشى است؛ به کمتر از برادرکشى هم راضى نمى‏شوند. ببینید الان در بغداد و شهرهاى مختلف عراق چه مى‏کنند! مسجد شیعه، مسجد براثا، حرم مطهر امامین عسگریین، مسجد کوفه، هر جا دستشان برسد...

این عواملى که اختلاف‏افکنى مى‏کنند، نه شیعه‏اند، نه سنى؛ نه به شیعه علاقه دارند، نه به تسنن؛ نه مقدسات شیعه را قبول دارند، نه مقدسات سنى را...

                                                                                      ازبیانات مقام معظم رهبری

                      
رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار هم‏اندیشى علماى شیعه و اهل تسنن‏
اختلاف بین طرفداران دو عقیده بر اثر تعصبات، یک امرى است که هست و طبیعى است، و مخصوص شیعه و سنى هم نیست. بین فِرَق شیعه، خودشان؛ بین فِرَق سنى، خودشان؛ در طول زمان از این اختلافات وجود داشته است. تاریخ را نگاه کنید، مى‏بینید هم بین فرق فقهى و اصولى اهل تسنن - مثل اشاعره و معتزله، مثل حنابله و احناف و شافعیه و اینها - هم بین فرق مختلف شیعه، بین خودشان، اختلافاتى وجود داشته است. این اختلافات وقتى به سطوح پایین - مردم عامى - مى‏رسد، به جاهاى تند و خطرناکى هم مى‏رسد؛ دست به گریبان مى‏شوند. علما مى‏نشینند با هم حرف مى‏زنند و بحث مى‏کنند؛ لیکن وقتى نوبت به کسانى رسید که سلاح علمى ندارند، از سلاح احساسات و مشت و سلاح مادى استفاده مى‏کنند که این خطرناک است. در دنیا این همیشه بوده؛ همیشه هم مؤمنین و خیرخواهان سعى مى‏کردند که مانع بشوند؛ علما و زبدگان، تلاششان این بوده است که نگذارند سطوح غیرعلمى کارشان به درگیرى برسد؛ لیکن از یک دوره‏اى به این طرف، یک عامل دیگرى هم وارد ماجرا شد و آن «استعمار» بود. نمى‏خواهیم بگوییم اختلاف شیعه و سنى همیشه مربوط به استعمار بوده؛ نه، احساساتِ خودشان هم دخیل بوده؛ بعضى از جهالتها، بعضى از تعصبها، بعضى از احساسات، بعضى از کج‏فهمیها دخالت داشته؛ لیکن وقتى استعمار وارد شد، از این سلاح حداکثر استفاده را کرد.
لذا شما مى‏بینید برجستگان مبارزه‏ى با استعمار و استکبار، روى مسئله‏ى «وحدت امت اسلامى» تکیه‏ى مضاعف کرده‏اند. شما ببینید سیدجمال‏الدین اسدآبادى (رضوان‏اللَّه‏تعالى‏علیه) معروف به افغانى و شاگرد او شیخ محمد عبده و دیگران و دیگران، و از علماى شیعه مرحوم شرف‏الدین عاملى و بزرگان دیگرى، چه تلاشى کردند براى اینکه در مقابله‏ى با استعمار نگذارند این وسیله‏ى راحتِ در دست استعمار، به یک حربه‏ى علیه دنیاى اسلام تبدیل شود. امام بزرگوار ما از اول بر قضیه‏ى وحدت اسلامى اصرار مى‏کرد. استعمار، به این نقطه چشم دوخت و از آن حداکثر استفاده را کرد.
                                                                                                                   ادامه مطلب...

 

رهبر معظم انقلاب اسلامى:
ما شیعیان و پیروان اهل بیت، هزاران بار خدا را شکر مى‏گزاریم که چشم ما را به این حقیقت باز کرد، دل ما را پذیراى این حقیقت کرد، ما را در محیطهایى به دنیا آورد و پرورش داد که این حقیقت در آن محیطها جا افتاده بود؛ اینها خیلى نعمتهاى بزرگى است.
                                       
یک نکته‏اى که در کنار این لازم است پیروان اهل بیت و نیز همه‏ى مسلمانان در نظر داشته باشند، این است که: ما از حادثه و واقعه‏ى غدیر - که نشانه‏ى عظمت اسلام و جامعیت اسلام است - به عنوان وسیله‏اى براى تضعیف اسلام استفاده نکنیم. این را من بالخصوص امروز و این روزها موظفم و مقیدم که به همه‏ى ملت عزیزمان و همه‏ى مسلمانها در هر نقطه‏ى دنیا عرض بکنم که مراقب باشند امروز براى تضعیف اسلام، دشمنان به دنبال همین نقطه‏ى خاص، همین چیزى که منشأ عظمت اسلام است، هستند؛ یعنى مسئله‏ى شیعه و سنى، قبول غدیر و انکار غدیر. دشمن مى‏خواهد مسئله‏ى غدیر را یک مایه‏ى برادرکشى و جنگ و خونریزى قرار بدهد؛ در حالى که غدیر مى‏تواند وسیله‏ى ائتلاف و برادرى مسلمانها با هم باشد. مرحوم شهید مطهرى (رضوان‏اللَّه‏علیه) قبل از انقلاب یک مقاله‏ى مفصلى درباره‏ى کتاب «الغدیر» علامه‏ى امینى نوشتند و ثابت کردند که الغدیر علامه‏ى امینى، وسیله‏ى وحدت مسلمین است. بعضى خیال مى‏کردند کتاب الغدیر ممکن است مایه‏ى افتراق بشود. ایشان مى‏گوید اگر درست فکر کنیم، درست عمل کنیم و سنجیده پیش برویم، کتاب الغدیر مایه‏ى وحدت دنیاى اسلام است. برادران اهل سنت ما هم مى‏توانند در یک محیط خالى از پیش‏داورى به منابع غدیر مراجعه کنند؛ یا مى‏پذیرند، یا نمى‏پذیرند. در هر دو صورت، چه بپذیرند و چه نپذیرند، این معنا مسلّم است که قضیه‏ى غدیر هیچ‏گونه جنگ و دعواى بین پذیرنده و نپذیرنده به وجود نمى‏آورد و اختلافات را ایجاب نمى‏کند. براى شیعیان هم همین‏طور است. شیعیان هم خدا را شکر کنند که از طرف پروردگار به نعمت این اعتقاد و معرفت متنعم شدند. آن برادرهایى هم که این حقیقت را قبول نکردند، یا مراجعه نکردند، یا اطلاع ندارند و یا نتوانستند ذهنهایشان را قانع کنند، آنها هم اعتقادى ندارند. این، اختلاف و درگیرى را ایجاب نمى‏کند.
                                                                                                        ادامه مطلب...